კრწანისის რაიონის მთავარი სამმართველოს, უფროსმა გამომძიებელმა დემნა გიორგაძემ, კარი ჭრიალით გააღო და აგვისტოს მზის განათებულ კაბინებტში შეაბიჯა. მისი ჩრდილი ნაზად დასთამაშებდა მაგიდაზე დაწყობილ საქაღალეებსა და სხვა საკანცელარიო ნივთებს. იგი თავის მაგიდას მიუხალოვდა, რომელზეც თავისი 7 წლის ბიჭუნას, ჩარჩოში ჩასმული, ფოტო ედგა. მისი მეუღლე ამალია ნოზაძე ორი წლის წინ ავტო ავარიაში დაიღუპა და გამომძიებელი გიორგაძე და მისი ვაჟი ობლად დატოვა. დემნამ ღრმად ამოისუნთა და საქაღალდე, რომელსაც ეწერა: „საქმე N: 47590289,“ გაშალა და გამოძიების მასალებს თვალი გადაავლო. მას ვორონცოვის ხიდზე მომხდარი მკვლელობის გამოძიება დაავალეს, ეჭვმიტანილი ელიზბარ დავითაშვილი უკვე აყვანილი იყო და დაკითხვების ოთახში ელოდა დემნას, რომლის ხელშიც მისი ბედი იყო. დემნამ კვლავ ამოიხვნეშა....
– მომისმინე ძმაო – გავაწყვეტინე. – მაგარი ყლეობაა ეგ შენი მოთხრობა და შენც მაგარი უნიჭო ყლე ხარ, ხოდა ახლა ადექი და აქედან გააჯვი და მეორეჯერ ხელში პასტა არ აიღო და მოთხრობა არ დაწერო თორე დედას მოგიტყნავ შე ნაბოზარო.
უნიჭო მწერალმა, ანზორ თევზაძემ, ანაზდად გააჯვა.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
kai ra kaaaii
ra imedit shemovedi rom rame dorblian istorias caikitxavdi : D :D :D :D
აუუუუუ, აი ცვეტში მეც ცასაკითხად შემოვედი...
მაგრამ აი , ძალიან მაგრად მეცინება:დ:დ:დ:დ:დ
ძალიან მაგრად გამეცინა.
Hello, I like this blog.
Sorry not write more, but my English is not good.
A hug from Portugal
Post a Comment